Тамақ ауруы-бұл әрдайым ангина симптомы емес. Оны ларингиттен ажыратып, қалай емдей білу керек.
«Балада ларингит пен ангинаны анықтауға болады ма?» деген сұраққа бүгінгі мақаламызда жауап береміз.
Тамақ аурулары-бес жасқа дейінгі балалар арасында жиі кездесетін мәселе. Көптеген жағдайларда олар қауіпті емес, алайда олардың емі мұқият және уақтылы болуы керек.
Балада кез келген тамақ ауруы бактериялық немесе вирустық инфекция салдарынан болады. Егер бала вирус жұқтырып алса, онда әдетте симптомдар өзін күттірмей, жұқтырғаннан кейін 1-2 күн ішінде көрінеді. Мұндай инфекцияға көңіл-күйдің күрт нашарлауы, температураның жоғарылауы, жөтел, дауыстың өзгеруі, мұрын бітуі секілді симптомдар тән. Сондықтан алғашқы осындай симптомдар кезінде балаларда қолдануға рұқсат етілген прострузияға қарсы препараттармен (мысалы, оцилококцинум) емдеуді бастау маңызды. Егер оларды аурудың ерте сатысында қабылдаса, ол оның одан әрі дамуына жол бермеуі мүмкін. Осыдан кейін баламен бірден дәрігерге бару немесе оны үйге шақыру маңызды – тек сол ғана диагноз қойып, дұрыс және қауіпсіз ем тағайындайды.
Балада ангина немесе ларингит екенін өз бетінше анықтауға болады. Олардың айырмашылығы тыныс алу жолдарының қай бөлігінде қабыну процесі пайда болады.
Ларингитті (көмейдің қабынуы) 3 айдан бастап балаларға диагностикалайды. Оның негізгі белгілері – жөтел және шулы тыныс алу. Ларингит кезінде баланың дауысы қалың болады немесе толық жоғалады. Аурудың алғашқы күндері көмей аймағына жылытатын компресстер жақсы көмектеседі. 3 жастан кейін балаларға жергілікті ем ретінде байлам аймағында ауырсыну мен тітіркенуді төмендету үшін тамақты әр түрлі (түймедақ, эвкалипт, шалфей, алоэ) шаюға болады, сондай-ақ майлы-сілтілі ингаляция жасауға болады (соданың ыстық ерітіндісіне өсімдік майының бірнеше тамшысын қосып, балаға емдік бумен дем алуға мүмкіндік беріңіз). Сырылдар мен дауыстың қалыңдығынан арылу үшін жылы қайнаған сүт көмектеседі. Егер стақан сүтке ерітілген сары май немесе аздап сілтілі минералды су қоссаңыз, әсер көп болады: бұл қыбырлау мен құрғақтықты жояды. Егер бала осындай процедураларға жеңілқарайтын болса және аллергия болмаса, оны эвкалипт немесе шырғанақ майымен майлауға болады, сондай-ақ дауысты қалпына келтіруді жылдамдату үшін арнайы құралдарды (мысалы Гомеовокс) қабылдауға болады.
Ангина вирустар мен бактериялар тудыруы мүмкін. Бұл жағдайда вирустық ангинаға бактериялық де салынады. Егер ангина түрлері туралы айтатын болсақ, олар бірнеше түрлі болып келеді. Катаральды ангина вирусты негізге ие, ал лакунарлы және фолликулярлы ангина бактериялар болып табылады. Көптеген жағдайларда симптомдар ұқсас: жоғары температура (38-39°С), бас ауыруы, тамақтың жіті ауыруы (бактериялық ангинада да миндалиннің қақтануы). Бірақ бактериялық инфекцияда температура қиын түседі,ал вирусты жағдайда-бұл процесс әлдеқайда оңай болады. Қалай болғанда да, баланың ангинасын дәл анықтап, дұрыс ем тағайындау үшін дәрігерді тез арада шақыру маңызды.
Вирустық ангинада қабыну жұтқыншақтың барлық аймағын қамтиды. Катаральды ангина емдеу ретінде көп витаминді сусын (жасына байланысты, бұл су, лимон немесе варень, кисель, қышқыл емес шырын немесе морс болуы мүмкін), шаю (егер баланың шөпке аллергиясы болмаса, шалфей, аң немесе түймедақ қайнатыңыз), кез келген физикалық және эмоциялық жүктемелерді барынша шектеген жөн.
Лакунарлы ангина-миндалин лакундарда орналасқан іріңді салумен сипатталады. Бактериялық ангинаның басқа түрі-фолликулярлы: фолликулдар деп аталатын миндалин бетінде іріңдердің пайда болуымен көрінеді.
Соңғы екі түрі өте қауіпті және ауыр емдеуді қажет етеді, себебі жүрекке, буындарға және бүйрекке ауыр асқынулар тудыруы мүмкін. Педиатрдың инфекцияның таралу процесін тоқтату үшін антибиотиктерді тағайындауы әбден мүмкін.
Есіңізде болсын, егер ата-аналар тыныс алу жолдарының созылмалы ауруларынан зардап шегсе, онда әлсіз тамақ балаға мұрагерлік бойынша берілуі мүмкін. Бұл жағдайда оның денсаулығына ерекше көңіл бөлу керек. Спортпен айналысу, үнемі серуендеу, күн тәртібін сақтау – шынығу-осының барлығы баланың иммундық жүйесін нығайтуға көмектеседі. Сондай-ақ педиатрға және ЛОР-дәрігерге жылына кемінде екі-үш рет бару керек.
