Біз баламыздың ақылды, білімді, тәрбиелі, мейірімді, бауырмал, үлкенге құрмет, кішіге ізет көрсете алатын, жауапкершілігі мол, өзіне сенімді яғни, былайша айтқанда СУПЕР бала болғанын қалаймыз.
Ал енді өзімізге сұрақ қояйықшы. Біз өзіміз СУПЕР ата-анамыз ба?
Ал, енді СУПЕР ата-ана болу үшін не істеуіміз керек?
Супер ата-ана болу үшін алдымен өзіңізді тәрбиелеу қажетсіз.
Ал, өзіңізді тәрбиелеудің не екенін айтпасам да түсінікті емес пе?
Бала тәрбиесінде сабыр сақтауда өз эмоцияңызды балаға көрету (тістену, баланың қасынан кетіп қалу, терең – терең дем алу тәрізді) бұл -пассивті жәбір болып есептеледі. Бұл күш көрсетудің бір түріне жатады десем артық айтпаймын.
Біздер, баламыздың көңілімізге жақпаған әрекеттеріне сабыр етуді емес, кең болуды, яғни баламызды болғанындай қабылдап, мейірімділікпен өз қатесін өз – өзіне түзетуіне мүмкіндік беруді үйренуіміз қажет
